Je ware kleur
Dagelijks word ik ’s ochtends geïnspireerd door de fantastische teksten en blogs van Edwin Selij. Soms zijn ze scherp, voor sommigen over het randje, anderen die hem anders kennen waarschijnlijk net ervoor.
Voor mij zijn ze bijna altijd raak, bullseye.
Een post over opvoeden, de ware kleur in ieder kind, dus wij allemaal. Het deed me denken aan dit nummer. Ik ging hem vervolgens luisteren en brak… in stilte… tranen… besef ik me dat dat wellicht zelfs de ware essentie is van opvoeden en tegelijkertijd misschien wel het allermoeilijkste. Hoe voed je een kind (letterlijk en figuurlijk) zodat het volgens jou klaar is voor de maatschappij zonder dat het al teveel kleur verliest…
En ook… Wat zijn mijn ware kleuren? Welke ben ik kwijt geraakt? Welke kleuren wil ik hebben?
Het maakt dat ik naar binnen ga… voel wat het met me doet en net wanneer de tranen weer een beetje opgedroogd zijn komen er weer nieuwe… en dat is prima…
Op zoek naar authenticiteit… naar mijn autenthieke zelf….
Is dat niet het ware doel van het leven? En tegelijkertijd te genieten van diezelfde reis? Dankbaar te zijn dat je die reis bewust mag maken?
Fijne dag 😘