Robert Langdon is één van mijn favoriete fictieve personages. Voor wie de boekenreeks van Dan Brown kent hoef ik dit verder niet uit te leggen. Hij is in de boeken van deze geniale schrijver een professor in symboliek. In deze boeken word vaak aandacht geschonken aan rituelen. Rituelen worden al sinds mensenheugenis gebruikt voor heling, transitie in fases in het leven of wanneer mensen een bepaalde ‘functie’ binnen bepaalde stromingen krijgen. Zo deed me dat denken aan een documentaire over een stam in het Amazonegebied. Daarbij kregen jongetjes van 8 tot 10 jaar in een ritueel aan beide handen een handschoen aan met daarin enkele tientallen verdoofde kogelmieren. Die werden eerst verdoofd en daarna door kleine gaatjes gestoken. Je moet weten dat de beet van één kogelmier vergelijkbaar is met 40 bijensteken. Het gaat hier om de gif van de kogelmier die ons immuunsysteem even flink test en aan het werk zet. Het kwam zelfs wel eens voor dat een jongetje bezweek. Echter de meesten overleefden deze vreselijke pijnen. Daarna waren ze ‘man’ en klaar om de gevaren van het Amazonewoud te kunnen overleven. Ze geloven dat het immuunsysteem een extreme boost krijgt.
Ook binnen sjamanisme worden al 10 duizenden jaren lang (en nog steeds) rituelen gebruikt voor heling en het aanroepen van krachten om heling in gang te zetten. Het zorgt ervoor dat er op een diep niveau heling plaats vindt.
Afgelopen weekend liep ik samen met mijn zwager door de Ardennen. Mijn eerste ontmoeting met backpacken was een feit. We hebben sneeuwbuien gehad, harde wind maar ook af en toe een lentezonnetje. ’s nachts zat het onder het vriespunt waar mijn matje zo lek als een mandje bleek te zijn was dit voor mij een best heftige ervaring. Zaterdagavond was ik dan ook echt helemaal op toen ik mijn rugzak met 15 kilo van mijn rug af liet glijen.
Onderweg hebben we het over de meest uiteenlopende onderwerpen gehad en regelmatig zijn we de ‘diepte’ ingegaan. Hierbij hadden we het over vergeving, toen hij zei dat hij ooit eens met een bevriende psycholoog een discussie had over vergeving. De psycholoog was van mening dat een ‘dader’ om vergeving moet vragen in geval van een traumatisch voorval en mijn zwager was van mening dat een ‘slachtoffer’ vergeving moet schenken. Het verschil in intentie is natuurlijk enorm groot. Iets waar ze niet uit gekomen zijn.
Toen vertelde ik dat ik tijdens hypnose sessies vaak vergeving gebruik. Ik vertel mijn cliënten dat vergeving ook wel vergiffenis schenken wordt genoemd. Hierin zit het woord gif. Je schenkt als ‘slachtoffer’ daarom ook het gif terug. Dit wordt dan symbolisch vormgegeven door een gifbeker in de vorm van een kelk. Daarin stopt mijn cliënt dan symbolisch de gif die hij/zij van een ander ontvangen heeft en schenkt de gifbeker terug aan de persoon van wie het destijds ontvangen is. Mijn zwager luisterde aandachtig en had toen een rake opmerking: “wow, dit is gewoon een ritueel”.
Ik dacht, shit man, dat is ook gewoon zo. Bij eeuwenoude rituelen worden mensen via natuurlijke klanken, geluiden, muziek en dans in een bepaalde staat van zijn gebracht. Daarna wordt er via een iets gedaan, bijvoorbeeld een offer gebracht of intentie gezet. Dit doen wij binnen hypnotherapie feitelijk ook. Hypnose wordt gebruikt als middel om in een bepaalde staat van zijn te komen waarna een ritueel wordt uitgevoerd. Daarom werkt het ook zo krachtig!
Want waar gaat het om bij vergiffenis? Dat het ‘slachtoffer’ wordt bevrijd van het nare gevoel wat hem in de greep houdt. Dat hij/zij vrijkomt van dat nare gevoel. Wanneer een dader echter om vergiffenis vraagt wil hij enkel bevrijd worden van het nare gevoel wat hij zelf veroorzaakt heeft. Hoe egoïstisch is dat? Ik vindt zelfs dat je dat niet eens mag vragen als ‘dader’.
Eén van de mooie bewustwordingen na een weekend in de Ardennen!
Overigens, het woord dader en slachtoffer staan tussen haakjes omdat ik niet geloof in deze methodiek. Het is enige wat er is zijn gevolgen. Maar dat is iets voor een volgende keer…
Fijne dag!
