Wie zich, in welke vorm dan ook, bezig houdt met zelfontwikkeling krijgt, meestal vroeg al te maken met het concept ‘slachtoffer’. Het is dan ook een slachtofferrol die veel mensen aannemen in het dagelijks leven. Enerzijds begrijpelijk, anderzijds drukt je dat tegelijkertijd in een hoekje die het helingsproces naar mijn mening moeilijk maakt.
In de fases van bewustwording speelt het concept slachtoffer natuurlijk een grote rol. Vanuit die optiek verwerpen we elk gevolg. Hoe we het concept ‘slachtoffer’ beoordelen hangt af vanuit welk perspectief we het bekijken. Bij het aannamen van het deel erkennen we in ieder geval dat er iets gebeurt is. Bij het ontkennen van het deel kunnen er meerdere gevolgen zijn. Alles hangt af van de ervaring of perceptie van de herinnering. Vanuit veiligheid kan het zijn dat het gevoel bij de herinnering geblokkeerd is. Betekend dit dat er dan dat de ervaring geen gevolgen kan hebben?
“Alles is perceptie”
Ons lichaam is feitelijk een perfect werkend mechanisme en bijna altijd het klankbord van de onbewuste en bewuste processen. Bewustzijn is overigens iets anders dan het ‘denken’, iets wat we voornamelijk met onze neocortex, de buitenste rand van ons brein, doen. Dit deel wordt ook wel het ‘menselijk brein’ genoemd. Op onbewust niveau gebeurd er veel meer dan waar we ons bewust van zijn. Ons onbewuste verwerkt, volgens Ap Dijksterhuis, ruim 11,2 miljoen bits per seconde. Daarvan krijgen we naar schatting zo’n 60 bits mee. Met andere woorden, ons onbewuste verwerkt een dik boek van 400 bladzijdes per seconde waarvan we ons maar 8 letters bewust zijn.
Je onbewust filtert dus veel informatie. Je moet je voorstellen dat alles wat we meemaken wordt verwerkt en opgeslagen op onze harde schijf. Zo kan het dus zijn dat ons onbewuste een goede reden heeft om bepaalde informatie buiten ons bewustzijn te houden. Maar wil dit dan zeggen dat het geen effect op ons heeft? Veel lichamelijke klachten zijn een gevolg van onbewuste en soms bewuste onverwerkte emoties of gevolgen van een herinnering en/of traumatische ervaring. De bewustwording en erkenning is al een stap in de goede richting maar hiermee zijn we er nog niet. Eigenaarschap hiervan nemen is van groot belang op het helingsproces op zowel het onbewuste niveau, bewuste niveau als lichamelijke niveau.
“Eigenaarschap is de eerste stap in het helingsproces”
De definitie van eigenaarschap is ‘ontfermen en verantwoordelijkheid nemen. Bij eigenaarschap nemen we volledige verantwoordelijkheid voor wat is ons is overkomen. In het Hawaiiaanse vergevingsritueel Ho’oponopono gaat dit nog veel verder. Hierin stellen de ontdekkers van dit ritueel dat we verantwoordelijk zijn voor alles wat er in onze realiteit komt. Alles? Ja, alles!
Om dit wat beter te kunnen begrijpen dienen we ons eerst bewust te worden van wat onze realiteit is. We denken allemaal dat wat we via onze zintuigen ervaren onze realiteit is. De werkelijkheid is echter anders en is gebaseerd op onze herinneringen. In een volgend blog zal ik hier verder over uitweiden.
Voor nu resteert de vraag:
Waarin ben jij eigenaar of slachtoffer?
